A Casida da terra que nos deixan é unha obra sonora de Marcelo Expósito composta de catro pezas publicadas en disco de vinilo. Este traballo dialoga coa maneira en que Luigi Nono adaptou de xeito temperán a poesía de Federico García Lorca, tentando escarvar nas capas de idealización acumuladas tradicionalmente sobre o escritor granadino, co fin de levar a cabo unha actualización materialista de procedementos comúns tanto ao escritor como ao músico.

A peza que dá título ao proxecto, e que recompón fragmentos da triloxía rural de Lorca, organízase arredor do uso sinfónico das voces de mulleres como un dispositivo dinámico, pero tamén conceptual á hora de crear o prototipo dunha comunidade simbólica convocada ao redor da ausencia dos corpos histórica e actualmente desaparecidos. É neste mesmo sentido que a “Gacela do silencio (Lenin no diván)” —outra das pezas que forma parte deste proxecto— incorpora unha pasaxe da banda sonora de Mudanza (2008), a película de Pere Portabella filmada na Huerta de San Vicente, que Expósito considera unha obra capital sobre Lorca como gran sinécdoque das vítimas de desaparición forzada pola ditadura franquista.

O conxunto deste proxecto remítese tamén á coincidencia case exacta que existe entre dous centenarios que se cumpren en 2024: o nacemento de Nono e a morte de Lenin, quen constitúe unha presenza fantasmática nos Epitafios que o músico italiano compuxo a partir de Lorca.